Eskilerden gelen yazılar serisi – Zaman, Mekan, Etki!
05/06/2011 00:40
Ey yüce yaratıcı… içinde bulunduğum sınırları kısıtlı bu bedene sıkıştırdın her an patlamaya hazır, yoğun ve ağır hisleri.
Göğüs kafesimin hemen ortasında, gerilere doğru…
Her nefes ile biraz daha şişen…
Bir yol arıyor kendisine tüm uzayı,evreni kaplayacak kadar genişlemek için. Hazır bunu yapmaya.
Sadece zamanını bekliyor.
“ZAMAN”
Ve tabii ki evrene yayılmak için uygun bir başlangıç noktasına ihtiyacı var.
“MEKAN”
Bedeni parçalayıp dışarı alabilmesini sağlayacak bir güce gereksinim duyuyor.
“ETKİ”
Etkiyi yaratacak bir kişi. Deriye dokunduğu yerden tüm fiziksel sınırların ötesine geçebilen, tüm kasların, kemiklerin, vıcık vıcık kanın içinden kendinden emin ilerleyerek ruha dokunabilecek güce sahip olan O.
Kalmak zordu giderken dört bir yana.
Kalakalmak ağırlaştı gittikten sonra.
“DON’T PANIC!”
Sihirli sözcük buydu. Her daim etrafa öğretilen.
Ne zormuş birşeyleri kendine öğretmeye çabalamak.
Kendi kendinden öğrenmeye uğraşmak.
Topluluk içindeki yalnızlık. Bilindik hikayenin tekrarı. Korkularla yüzleşmek. Daha önce belirmeyen korkular. Antikor sıkıntısı yaratan cinsten bu sefer.
“KAYBETMEK!”
Aslında O’nu (seni) değil, sendeki kendimi kaybetmektendir bu seferki korku.
Kendimden vazgeçmek çok uzak bir ihtimal.
İhtimal dışı.
Kendimin benden vazgeçmesi ise…
“Mümkün olmamalı”
Büyük patlamanın eşiğinde…
