Aslolan gezmek eylemidir. Belirsiz bir zamanda, bir başlangıçtan bir sonuca ulaşana kadar olan bitendir gezmek. Başlangıç ile bitiş noktalarının sahip olduğu önem sadece eylemin içinde bulunmasındandır.
Her sabah evden çıkıp yürüdüğünüz otobüs durağı gezisi, haftasonu bardan eve yapılan taksi seyahati, yaz tatilinde çıktığınız Uzak Doğu keşfi gezmek kavramını barındırmaktadır. Yapılan eylemin rutinliği zihnimizde var ettiğimiz kavram darlaşmasından başka birşey değildir.
Her gün işe giderken tıklım tıkış otobüsün camından bakarak uzaklara, çok uzaklara gitmeyi hayal eden kişi çok uzaklarda bir seyahatin içinde olduğunu farketmez bile. Seyahatinin rutinliği içinde kaybolmuş gitmiştir.
Fırsatını her bulduğunuz AN’da gezin. Evden pazara yürüyün, haftasonu deniz kıyısına bisikletle gidin, akşam iş çıkışı arkadaşlarınızla kafeteryada, barda bir araya gelin, sohbet edin, yıllık izninizde uçakla Uzakdoğu’ya gidin, evlilik yıldönümünüzde gemi turu ile Karayipler’e gidin…
Veya en güzeli herşeyi bir yana bırakıp çantanızı alıp evden çıkın. Öylece gezin.
Göreceksiniz hangi yolculuğu, rotayı, noktayı seçerseniz seçin aslolan gezmektir.
Yolculuk boyunca çevrede gördükleriniz, duyduklarınız, kokladıklarınız, tattıklarınız ile özelleşiyor seyahatiniz.
Tam zamanlı gezginim bu sebeple. Önemli değil nereden geldiğim, nereye gittiğim. Benim için değerli olan yol boyunca çevremin farkında olabilmek.
Gezmek; farkındalıktır, dediklerine katılıyorum. çoğu zaman hislerime tercüman oluyorsun.. küçük ya da büyük seyahat güzel şey 🙂
Teşekkür ediyorum, bunları duymak güzel.