Covid 19 salgını başladığından bugüne 2 ayı geride bıraktık. Hiç de kolay geçmeyen sokağa çıkma yasağı, kapalı dükkanlar, pazaryerlerine getirilen kısıtlamaların sonuna geldik. Sırbistan devleti geçen hafta yasakları kaldırdığını açıkladı. Kademe kademe alınan yasak kararları bir günde kaldırıldı. Sanki hiç bir şey olmamış, salgın halen devam etmiyormuş gibi hayat normale döndü. Normalin ne kadar normal olduğu tartışılır tabii ki. Medyada haberlerin yönü bir anda değişti. Covid 19 haberleri ilk çıktığında sürekli dikkat etmemizi, maske, eldiven takmamızı söyleyen medya bu hafta hayatın nasıl normale döndüğünü, insanların sosyal hayatına devam ettiğini anlatmaya başladı.
Geçen haftaya kadar maskesiz, eldivensiz en ufak dükkana bile girilemez iken bugün maske takan insan görmüyorum. Süpermarketler sırayla ve belli sayıda müşteri alıyordu. Market rafında bir şey bakarken insanlar uzak duruyor, sırasını bekliyordu. Bu hafta markete gittiğimde kapılar sonuna kadar açık, insanlar burun buruna alışverişini yapıyordu. Ne oldu da bir günde her şey normale döndü, inanın anlamakta güçlük çekiyorum.
Hasta olan insan sayısında bir düşüş yok gibi. Sırbistan’da son 24 saatte 62 yeni vaka, toplam 10,176 vaka var. Buna rağmen insanlar bir anda rahatladı. Kafe barlarda masalar dolu, sokakta herkes iç içe yürüyor, toplu taşıma çalışmaya başladı, Kalemeydan dolup taşıyor. Bir yandan hayatın normale dönmesi mutlu ediyor diğer yandan bu rahatlık beni rahatsız ediyor. Karantina dönemine göre daha dikkatli olmaya başladım. Toplumun dikkatsizliği bana dikkatli olmamı söylüyor gibi.
Covid 19 Normalleri
Sokağa çıkma yasağının kalkmasına sevindim diyebilirim. Gün batımında fotoğraf çekmeye çıkabileceğim. Geçen gün akşam saatlerinde yürüyüşe çıktım. 2 ayın sonunda gece karanlık saatte dışarda olmak garip bir his uyandırdı. Dükkanların normal çalışma saatine dönmesi hayatımı biraz daha kolaylaştırıyor. Bu anlamda şikayetçi değilim. Fakat bu kadar rahatlığa gerek var mı? Henüz cevabını bilmediğim bir soru. Dışardan bakınca her şey normale dönmüş gibi ama normale hazır olduğumu hiç düşünmüyorum.
Türkiye’de de avmlerin açıldığını duydum. Uzak durun. İnsanlar kendisine bile dikkat etmiyor ise sizi, beni hiç umursamaz. Bu umursamazlığın sonu pek iyi değil bence. Covid 19 salgını ilk başladığında 3-5 vaka haberi varken bile kaldırımda yolunu değiştiriyordu insanlar. Şu an bilinen 10 bin vaka var, her gün 60-70 yeni vaka çıkıyor ve insanlar burun buruna yaşamaya geri döndü. Dün bulaşan virüs bugün bulaşmaktan vaz mı geçti? Ne oldu da normale dönmeye karar verildi? Ekonomi insan hayatından daha mı önemli? Bu ve bir dolu benzeri soruyla başbaşa kaldım.
Covid 19 salgını yaşanırken bahçede çalışmaya devam ediyorum. 1,5 ay önce ektiğim tohumlar çoktan filizlendi, boy attı bile. Turpları toplamaya başladık. Domatesleri bir boy büyük saksılara şaşırttım. Su kabağı, salatalık aldı başını gidiyor. Fesleğenler büyümeye devam ediyor. Yeni yeni çimlenen kimyon, kekik, mercanköşk, zahter, kedi nanesi, limon nanesine gözüm gibi bakıyorum. Bunların yanında yüzlerce çiçek tohumunu çimlendirdik.
Henüz normale dönmeye hazır değilim. Bu yüzden anormal şekilde tohum ekmeye, yetiştirmeye, toprakla haşır neşir olmaya devam edeceğim. Bir süre daha toplumdan, kafe bardan, restorandan, uzak mesafeye seyahat etmekten uzak durmayı düşünüyorum. Toplumun normali bana anormal geldiği sürece kendi normalim topluma anormal gelmeye devam edecek.
Bu kadar normal lafı geçtikten sonra sormadan edemeyeceğim, nedir bu normal? Bileniniz var mı?
12 Mayıs 2020 – V. Radinci
Coronavirüs Günlüğü 01: Yalnız Birey, Güçlü Birey!
Coronavirüs Günlüğü 02: Beton Ormanında Sessizlik
Coronavirüs Günlüğü 03: Kalmak mı, Gitmek mi?
