Balkanlarda 1000 km yürüyerek tamamladığımız yolculuğun ardından 2 aydan fazla bir süre Izmir’de dinlenmeye çekilmiştik. Okyanusa doğru yola çıkmadan önce İzmir’de klasik rotaları takip ederek Antik Efes Şehri, Şirince Köyü, Çeşme, Kemeraltı, Kordon Boyu, Pamukkale gibi yakın çevreyi bir kez daha ziyaret ettik.
İzmir’e gelmeden önce o kadar çok plan, program yapmıştık ki en sonunda düşündüğümüz hiçbirşeyi yapamadık. Fotoğraf kitabımı bitiremedim, kanvas baskılarımı hazırlamadım, bir sürü makale tamamlanmayı bekliyor vs…
İki ay boyunca bildiğiniz tembellik yaptık. Ben öylesine yorulmuşum ki gerçekten de zamanın büyük kısmını boş boş geçirdim.
Son 2 haftayı da geçirdiğim ameliyat yüzünden evde yüzüstü yatarak geçirmek tuz biber oldu.
Tüm bu rehavet, tembellik sonucu düşen motivasyonumuzu aldığımız e-posta yerlerden alıp göklere çıkardı.
Bulabildiğimiz her web sitesi, dernek aracılığı ile okyanusu geçip Güney Amerika’ya gidecek yelkenli tekne aradık durduk.
Onlarca mesaja bir iki olumsuz cevap alınca moralimiz de düşmeye başladı. Bütün bunlar olup biterken Sandrine’in katıldığı radyo programı sayesinde Güney Amerika’ya gidecek bir tekne sahibi bizimle iletişime geçti. Detayları konuştuk, rotaları bizim için de çok uygun. Nihayet yollar bizi çağırdı. Herzaman olduğu gibi bu sefer de son dakikada hazırlıklara başladık.
Güney Amerika’ya gideceğimiz tekne 19 Kasım’da Fransa’nın güney kıyılarında olacak. Bizim de tekneyi yakalamak için sadece 1 haftalık vaktimiz vardı. Ilk iş olarak Yunanistan’a Schengen vizesi için başvurumu yaptım. Maalesef bunun sebebi pek hoş değil. Fransa’dan vize almak için Sandrine’i referans göstermem aramızdaki ilişki sebebiyle büyük ihtimalle red ile sonuçlanacaktı. Yunanistan’dan da sadece 15 günlük vize alabilmiş olmam bir kez daha seyahat özgürlüğünün sadece lafta kaldığının ispatı gibi suratıma çarpıldı. Çantalarımızı yine son gün hazırladık, önceden terk ettiğim işimden dolayı birikmiş puanlarla ödül THY biletlerimizi aldık ve yola çıktık. Sandrine benden iki gün önce direkt Fransa’ya gitti. Ben ise önce Atina ardından Fransa’ya uçakla ulaştım.
Hedefimiz bir hafta Fransa’yı keşfetmek, Sandrine’in ailesi ve arkadaşları ile buluşmak, kaptanla buluşup detayları konuşmak ve tüm bunların ardından Atlantik Okyanusu’nu aşmak.
Bekle bizi Güney Amerika!
